Methaangas, rivieren en pauzeren: dit zijn de manieren om bitcoin duurzaam te maken
Duurzaamheid en bitcoin hebben een haat-liefde relatie. Dat het wereldwijde minen van bitcoin veel energie kost, is duidelijk. Hoeveel precies, is minder duidelijk. Hoe dan ook, er zijn veel manieren die ontwikkelaars en miners van bitcoin (en andere crypto) aangrijpen om de digitale munt duurzaam te maken.
Methaangas
De meest actuele en baanbrekende ontwikkeling is de focus op methaangas als alternatieve brandstof. Het oliebedrijf ExxonMobil bijvoorbeeld gebruikt de schadelijke gassen die vrijkomen bij het winnen van olie voor energie om bitcoin te mijnen. Deze gassen worden gewoonlijk direct ter plekke verbrand, omdat ze lastig te verplaatsen zijn. Bitcoin minen biedt uitkomst, want de computers worden simpelweg daar geplaatst en direct gevoed.
Dit zorgt niet alleen voor ‘gratis’ energie, het voorkomt tegelijk de uitstoot van onder andere methaangas of van de verbranding ervan. Aangezien methaangas op veel meer plekken een probleem is kan dit volgens tech- en klimaatonderzoeker Daniel Batten op termijn de manier zijn om bitcoin mining niet alleen klimaatneutraal te krijgen, maar zelfs klimaat positief. Kansen genoeg, want behalve bij oliebedrijven dwarrelen methaangassen onze atmosfeer in bij gaswinningsinstallaties, op vuilnisbelten en bij boerenbedrijven.
Overtollige elektriciteit
Het klinkt misschien gek, maar er is op veel plekken op aarde meer energie voorhanden dan er wordt gebruikt. Denk aan grote rivieren, vulkanen en zonovergoten gebieden. Doordat het niet uitmaakt waar datacenters voor bitcoin mining staan, is het heel eenvoudig om juist die plekken op te zoeken. Dat kan een impuls geven voor de bouw van duurzame energiecentrales bij natuurlijke bronnen die anders niet gebruikt worden.
Bestaande netwerken op hun beurt zijn in sommige delen van de wereld blij met bitcoin miners om hun netwerk stabiel te houden. Vooral netwerken die door windenergie of zonne-energie te maken hebben met piekmomenten hebben zijn hiermee geholpen. Miners kunnen hun datacenter namelijk flink laten draaien als er veel stroom is en op andere momenten simpelweg op pauze zetten. Die stabiliteit is weer goed voor de klandizie en nodigt uit om meer in te zetten op groene stroom.
Botsende onderzoeken
Ten slotte nog heel even terug naar het probleem: hoe slecht is bitcoin nou eigenlijk voor het milieu? Die vraag is zo lastig te beantwoorden dat wetenschappers elkaar tegenspreken. Zo trekken de afgelopen maand gepubliceerde studies van University of Cambridge en University of New Mexico conclusies die elkaar min of meer tegenspreken, of op zijn minst verwarrend zijn. Zo noemen de onderzoekers van New Mexico de klimaatschade van bitcoin 8,75 groter dan die van goud, terwijl de Cambridge wetenschappers stellen dat het delven van goud juist 2 keer zoveel energie verbruikt als het mijnen van bitcoin.
De verwarring heeft alles te maken met de vele factoren die meespelen en de manier waarop je dit soort cijfers berekent. Klimaatschade bijvoorbeeld is op verschillende manieren uit te drukken. Je kan bijvoorbeeld CO2 uitstoot berekenen en presenteren in absolute aantallen, of het afzetten tegen economische waarde of toekomstige ontwikkelingen. Dit soort cijfers kunnen weer een ander beeld schetsen als ze worden vergeleken met andere vervuilers of alternatieve toepassingen. Ook zijn er verschillende manieren om de ontwikkeling te duiden. Hoe hard stijgt het aandeel groene energie dat wordt gebruikt bij het mijnen van bitcoin? Hoeveel restwarmte wordt gebruikt om ergens anders energie te besparen? Hoeveel zuiniger wordt miningapparatuur de komende jaren? Enzovoort.
Veel vragen en veel verschillende soorten antwoorden. Maar dat de cryptowereld voortdurend in ontwikkeling is, is duidelijk. Ook op het gebied van duurzaamheid. Wie weet leidt de blockchain revolutie uiteindelijk tot een onverwachte groene revolutie.
