De geopolitieke gevolgen van stablecoins
Sinds 2018 is er een ongekende explosie van stablecoins op de markt. Anton Lucian schrijft dat nu Libra en de People’s Bank of China beide van plan zijn om een eigen stablecoin uit te geven, het tijd is om na te denken over de geopolitieke gevolgen.
Stablecoins winnen terrein op bitcoin
In mei bracht Binance Research een rapport uit waarin stond dat bitcoin handelsparen op Binance aan het dalen waren. Een voorbeeld van een handelspaar is BTC/LINK. Je kan aan Chainlink (LINK) komen door bitcoin (BTC) te verhandelen.
Steeds meer stablecoins nemen die rol van bitcoin over. Tether (USDT), USD Coin (USDC), en anderen hebben de handelsdominantie van bitcoin laten dalen. Sinds de publicatie van dat rapport hebben stablecoins alleen nog maar meer terrein gewonnen. En als de plannen van verschillende bedrijven en overheden van een eigen stablecoin uitgevoerd worden, dan zal dit nog wel even doorgaan.
Lucian (schrijver van beincrypto.com) zegt dat de huidige golf van nieuwe stablecoins meer is dan alleen het tokenizen van fiatgeld, in plaats daarvan speelt zich een globaal machtsspel af. En we doen allemaal mee.
Stablecoins als geopolitiek
De Chinese centrale bank bouwt al sinds 2014 aan een eigen cryptocurrency. Volgens de laatste berichten is deze stablecoin ook al bijna klaar. De ontwikkeling is ongetwijfeld in een stroomversnelling geraakt nadat Facebook de ambitie uitsprak om Libra volgend jaar te lanceren. Maar er zijn meer voorbeelden te bedenken.
Walmart onthulde bijvoorbeeld onlangs een patent voor zijn eigen stablecoin. Verzekeringsgigant Allianz geeft op dezelfde manier een stablecoin uit voor zijn eigen token-ecosysteem. Twee maanden geleden zeiden veertien grote banken onder leiding van de UBS-groep dat ze een stablecoin willen uitgeven, er is al meer dan zestig miljoen in het project geïnvesteerd.
Overheden doen ook mee
Ook overheden en centrale banken zijn geïnteresseerd in cryptocurrencies (ook al uiten ze zich vaak negatief over bitcoin). De Petro van Venezuela is misschien wel het bekendste voorbeeld. Rusland overweegt om een speciaal handelscentrum voor digitale activa aan de Chinees-Russische grens te openen. Iran is ook van plan om een aan goud gekoppelde stablecoin te creëren als een manier om Amerikaanse sancties te omzeilen. In juli kondigde Turkije aan dat het aan een eigen vorm van ‘digitaal blockchain geld’ werkt.
Kortom, cryptocurrencies worden steeds meer verankerd in wereldwijde geopolitiek. Met zoveel stablecoins in ontwikkeling, lijkt het een digitale wapenwedloop te worden. Voor veel projecten is de grootste tegenstander de Amerikaanse dollar. Het idee is dat stablecoins en crypto’s (al dan niet van een overheid) een alternatief moet bieden voor de macht van de dollar.
China en de VS
Lucian komt met een goed voorbeeld: Stel dat Alibaba een stablecoin uitgeeft die is gekoppeld aan het Chinese renminbi. Deze token kan bijvoorbeeld als betaalmiddel gebruikt worden, of voor bepaalde clouddiensten. In feite zou iedereen die de munt van Alibaba gebruikt ook de Chinese renminbi gebruiken zonder het te weten.
Hetzelfde geldt voor de omgekeerde situatie: als veel Chinese burgers een stablecoin gebruiken gekoppeld aan de Amerikaanse dollar, dan zou dit de positie van de renminbi ernstig kunnen verzwakken. Lucian concludeert dat er dus een politieke stimulans voor staten om is in te grijpen in deze stablecoin-manie. Dit is een valutaoorlog, maar op een voor ons bekender slagveld. En dit kan dan ook de reden zijn waarom China zich zo negatief uitlaat over Libra als wereldwijde stablecoin.
Het lijkt onwaarschijnlijk dat één enkel land of één enkel bedrijf de winnende stablecoin bouwt. Maar de belangen zijn groter dan op eerste blik lijkt.
De vraag is, welke valuta of grondstof vormt de basis voor de stablecoin van morgen?
