Wat kan bitcoin betekenen op internationale dag tegen internetcensuur?

Elk jaar op 12 maart is het de dag tegen internetcensuur. Het internet wordt gerund door een paar grote bedrijven die toegang hebben tot bijna alle online informatie. Dit maakt het voor bijvoorbeeld regeringen makkelijker om censuur te plegen. Kijk naar landen als Noord-Korea, China en Turkije, waar grote delen van het internet niet eens toegankelijk zijn. Ook in Nederland worden websites geblokkeerd, maar dan op kleinere schaal.

En als internet gecensureerd kan worden, dan kunnen online betalingen ook tegengehouden worden. Een belangrijk middel om censuur tegen te gaan is om de infrastructuur te decentraliseren. Hierdoor is het onmogelijk voor één partij om censuur te plegen. Als we echt een censuurvrij internet willen hebben, dan kunnen er lessen getrokken worden uit het decentrale karakter van bitcoin.

Blockchain bestand tegen censuur

Een van de belangrijkste kenmerken van een gedecentraliseerde blockchain is dat deze bestendig is tegen censuur. Vergelijk dit maar eens met de euro’s op je bankrekening. Deze kun je niet verzenden zonder dat er een derde partij aan te pas komt, en die derde partij (in dit geval een bank) heeft zich te houden aan opgelegde regelgeving. Met bitcoin verzend je geld naar elk gewenst adres zonder angst voor overheidsinmenging.

Een goed voorbeeld hiervan is de bitcoin fakkel. Dit is een digitale fakkel die van de ene gebruiker naar de volgende werd gestuurd. Deze fakkel bestaat eigenlijk uit een klein bedrag aan bitcoin, elke ontvanger voegde hier een klein beetje bitcoin aan toe en verzond de fakkel naar de volgende. Geloof het of niet, maar de fakkel kwam ook in Iran terecht. Het is onmogelijk om via jouw bank geld naar Iran te sturen.

Volledige vrijheid is helaas nog geen verworven recht van de mensheid. De strijd tegen onderdrukking en censuur is nog steeds gaande. Ook bitcoin heeft hier zijdelings mee te maken.

Wikileaks

In 2010 zette de Amerikaanse overheid Visa en Mastercard onder druk om donaties aan Wikileaks te blokkeren. Julian Assange handelde snel en zorgde ervoor dat Wikileaks nog wel bitcoindonaties kon accepteren.

Dit was in de tijd dat Satoshi Nakamoto nog actief was in de bitcoingemeenschap. Zij (of hij) zei: ‘Bitcoin moet geleidelijk groeien zodat de software kan worden versterkt. Ik doe een beroep op Wikileaks om bitcoin niet te gebruiken. Bitcoin is een kleine bètacommunity en staat nog in de kinderschoenen.’

Assange stemde ermee in om bitcoin op dat moment niet te gebruiken, maar uiteindelijk werden bitcoindonaties vanaf 2011 geaccepteerd.

Wikileaks ontving uiteindelijk meer dan 4000 bitcoins. Aangezien de waarde van bitcoin sinds 2011 ongelofelijk hard is gestegen, heeft het verbod op donaties via creditcards het tegenovergestelde effect bereikt.

My deepest thanks to the US government, Senator McCain and Senator Lieberman for pushing Visa, MasterCard, Payal, AmEx, Mooneybookers, et al, into erecting an illegal banking blockade against @WikiLeaks starting in 2010. It caused us to invest in Bitcoin — with > 50000% return. pic.twitter.com/9i8D69yxLC

— Defend Assange Campaign (@DefendAssange) October 14, 2017

Wikileaks en Coinbase

Maar die gedoneerde bitcoins moeten ook ergens verkocht worden. Julian Assange dacht met Coinbase een goede partner te hebben gevonden maar Coinbase blokkeerde in 2018 de rekeningen van Wikileaks. Coinbase verklaarde dat ze ‘verplicht zijn om wettelijke nalevingsmechanismen te implementeren.’

Coinbase zei ook dat Wikileaks in strijd is met hun servicevoorwaarden en dat het ze daarom speet dat Wikileaks geen gebruik meer mocht maken van Coinbase.

Door deze actie van Coinbase hielpen ze censuur een handje. Het vermogen van Coinbase om een ​​specifiek bedrijf te weigeren is slechts een voorbeeld van mogelijke censuur bij bitcoin. Gelukkig voor Wikileaks is Coinbase niet het enige bedrijf ter wereld waar ze hun crypto kunnen verkopen; ze accepteren daarom nog steeds donaties in bitcoin, litecoin, Zcash, monero en ethereum.

Bestuursmodel

Een andere manier om een ​​cryptocurrency mogelijk te censureren, is via governance. Het bijwerken van software, het wijzigen van regels of het forken van een blockchain zijn allemaal manieren om transacties te controleren. Dat Satoshi van het toneel verdween, is wat dat betreft een zegen voor bitcoin. Ontwikkelaars, miners en nodes moeten consensus bereiken voordat ze wijzigingen in het bitcoin-protocol kunnen aanbrengen.

Dat is bij crypto’s waarbij het bestuur centraal is geregeld wel anders. Kijk naar Ripple, Ethereum of bijna elke ander cryptoproject, er staat iemand aan het hoofd. Dit betekent dat ze sneller kunnen schakelen en ontwikkelen, maar ook dat censuur mogelijk is.

Miners

Vanwege de mogelijkheid om te minen met ASIC-machines is het minen van bitcoin helaas wel centraler dan bij andere coins. Er zijn ontzettend grote spelers die enorme miningbedrijven hebben opgezet. Hierdoor worden kleinere miners (zoals jij en ik) ontmoedigd om nog bitcoins te minen. Dit kan in theorie een 51%-aanval in de hand spelen.

Maar gelukkig zit het verdienmodel van bitcoin zo goed in elkaar dat er geen financiële reden is voor miners om bitcoin en zijn blockchain aan te vallen. De miners verdienen genoeg door simpelweg bitcoins te minen. Maar om nog beter bestendig te zijn tegen censuur zou het goed zijn voor bitcoin als niet alle miners bij elkaar in de buurt zouden werken. Gelukkig gaat het de goede kant op, een jaar geleden waren de meeste grote spelers Chinees, maar je ziet steeds meer grote miningbedrijven in Europa, Canada en de VS.

Lessen voor het internet

Als je bitcoin vergelijkt met andere cryptocurrency’s dan is er geen munt zo bestendig tegen censuur als bitcoin. Geen enkele andere munt is zo betrouwbaar en heeft dezelfde mate van decentralisatie. En daar kan ‘het internet’ zeker van leren.

Een gedecentraliseerd internet zou geen gecentraliseerde servers gebruiken. In plaats daarvan wordt de informatie en het vertrouwen dat de informatie klopt belegd bij miljoenen verschillende. Elke computer is dan een soort node, die stroom en geheugen bijdraagt aan een verspreid opslagsysteem. Er is hierdoor geen centraal punt van waaruit een partij censuur kan plegen.